NC

ร่างหนาเดินเข้าไปใกล้ร่างบางที่ยืนตาค้างเพราะผ้าขนหนูที่หวังอี้ป๋อขัดไว้ที่เอว กำลังจะหลุดออกด้วยนิ้วชี้ข้างขวาของร่างหนา "ว..หวังอี้ป๋อ" เซียวจ้านหันหน้าหนีไปทางอื่นพร้อมกับจะเดินออกไปจากห้องนี้ แต่กลับโดนมือหนารั้งเอวเอาไว้ ได้แต่ภาวนาในใจอย่าให้หวังอี้ป๋อมีอารมณ์มากกว่านี้เลย เขาไม่อยากมีอะไรกันตอนนี้เพราะไม่ใช่บ้านของเขา! ภายในห้องยังคงเหมือนเดิม ไม่ได้ต่างจากเมื่อ2ปีก่อน ที่เซียวจ้านได้เข้ามาโดยเหตุบังเอิญ เพราะคืนนั้นดันพลาดเมาหนักเลยเกิดอารมณ์เอาเสียก่อนที่จะกลับบ้านแต่ดันไปขอมีอะไรกับหวังอี้ป๋อ เลยเป็นเหตุที่ตามราวีกันจนถึงทุกวันนี้ "เซียวจ้าน...ผมไม่ไหวแล้ว" เสียงออดอ้อนจากด้านหลังดังร่างบางที่ยืนนิ่งได้แต่ท่องคำเดิมซ้ำไปซ้ำมาว่ายังไม่อยากเพราะอะไรหรอ? เพราะน้ำยังไม่อาบเลย!! "หวังอี้" เซียวจ้านหันหน้ามาหาอีกคนสายตามองต่ำลงระดับเอวลงมา..โชคดีที่ผ้ายังไม่หลุดออกจากตรงนั้น ร่างบางจับหน้าร่างหนาเข้ามาจูบ ตวัดเกี่ยวพันไปมาได้พักหนึ่งเซียวจ้านก็ต้องเป็นฝ่ายยอมแพ้ผลักอกคนด้านหน้าออก น้ำลายที่ไหลออกมาตามริมฝีปาก..มันชั่งยั่วใจหวังอี้ป๋อยิ่งนัก หวังอ